Signalementen

Ruth Joos over Decem van Anne Provoost

26 november 2024

‘Wij zijn een beetje vergeten dat poëzie ook echt iets mag aanklagen, dat poëzie mag zeggen waar het op staat, en dat doet zij echt heel goed.’

Over de bundel:

Een jongeman meent zich alles nog te herinneren: hij stapte in een bootje op zoek naar een land met een tandarts, zijn vrouw bleef in het water achter en werd door vissers begraven, en er was ook nog ergens een kind. Door de shock verliest hij het zicht op de gebeurtenissen, maar zijn verblijfsvergunning hangt af van hoe geloofwaardig zijn rouw klinkt. In een reeks ongelegenheidsgedichten veegt hij zijn ondervragers met cynische precisie de mantel uit.